Να μ’ αγαπάς

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, Πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μού πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλ’ αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να σ’ το χαρίσω, να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ, να μου λες, πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν, δε μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν είν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ένοικος

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί - να με φιλάς
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. - ως το πρωί
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
Να μην ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς, εαυτέ μου, σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τ’ ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, Πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε τη νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...


Έλα όπως έρχεσαι,
κορίτσι και Θεέ
μικρή, (προσωρινή) Αθανασία!