Αόρατο δίχτυ

Έρχομαι απ' της σιωπής
τα απόκοσμα τα μέρη
κι είδα την πνοή της Γης
να φιλιέται με τ' αγέρι...

Φέρνω πέντε αναπνοές
απ' την άγια ένωσή τους,
δυο απ' αυτές για να με θες,
τρεις να καίγεσαι μαζί τους.

Πέρα απ' τα όρια του νου μου,
στον απύθμενο γκρεμό,
το αόρατό σου δίχτυ
ρίξε μου για να πιαστώ.

Το φεγγάρι μίλαγε
όλη νύχτα για τη μέρα
και το φως τού φύλαγε
μία θέση στον αέρα.

Φέρνω πέντε λόγια του,
σώπα να σ' τα ψιθυρίσω.
Στα κρυφά κατώγια του
τ' άφαντα να μαρτυρήσω.