Άχρωμη σιωπή

Τι κι αν είσαι
μια σκιά που τη στολίζει η βέρα
που γι' αντάλλαγμα στον ήλιο και τη μέρα
σε πάντρεψε με τη βροχή...;

Τι κι αν είσαι
μια φωτιά σ' ωκεανών τα βάθη
που φυλάκισαν της μοίρας σου τα λάθη
σ' αυτήν την άχρωμη σιωπή...;

Είσαι...είσαι...
το χαμόγελο που βλέπει η νύχτα
κι αραιώνει το πυκνό της το σκοτάδι
κι ερωτεύεται τη μέρα, την αφήνει
να μπει μέσα της και να τη διαλύσει
με του έρωτα τ' αντάμωμα να στείλει
την αυγή και στα δικά σου χείλη...

Τι κι αν είσαι
μια υπέροχη μικρή κουκκίδα
που διψάει για κεραυνό και καταιγίδα
για να γεμίσει από ζωή...;

Τι κι αν είσαι
ένα όνειρο που δεν τελειώνει
ζει ανάμεσα στη φλόγα και το χιόνι
για να πεθάνει το πρωί...;

Είσαι...είσαι...
το χαμόγελο που βλέπει η νύχτα
κι αραιώνει το πυκνό της το σκοτάδι
κι ερωτεύεται τη μέρα, την αφήνει
να μπει μέσα της και να τη διαλύσει
με του έρωτα τ' αντάμωμα να στείλει
την αυγή και στα δικά σου χείλη...