Ημερολόγιο

Τόσα χρόνια μες στους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπό μου
με τα δυο σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.

Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.

Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.

Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.

Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.

Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.

Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.

Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.

Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.

Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι' αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.

Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.

Κι είναι - λέω - ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί.

Εκτός τόπου και χρόνου...........................

Εκτός τόπου και χρόνου

Δεν υπάρχω.

Ήταν λέει σα να μάκραινε ο δρόμος
Περπατούσες κι είχε πέσει η βραδυά
Και στο πλάι σου εγώ με το βήμα μου αργό
Σε κρατούσα αγκαλιά, μα δε σε είχα

Σου μιλούσα προχτές όλη νύχτα
Κι εσύ μ' άκουγες ίσκιος κρυφός
Κι όπως μπαίνει η φωνή μες στου τρόμου τη σκηνή
Μου 'πες: «Σβήσε το φως. Καληνύχτα.»

Σαν γυαλί μες στο χέρι της πόλης
Τα φιλιά μου ματώνω όπου βρω
Τα μεσάνυχτα εγώ σε σκοτώνω και ζω
Μα από κάπου μακρυά η φωνή σου ξανά
να μου λέει: "Είμαι εδώ, μα δε σε βρήκα"

Στο χέρι μου εσύ σαν σημαιάκι που νικάει
Μαργαρίτα από νέον μ' αγαπάει και με σκορπάει
Και σκιές κοριτσιών σαν κι εσένα μου γελούν
Μόλις πάρει να χαράξει τρεις φορές θα μ' αρνηθούν

Δεν υπάρχω, δεν υπάρχω, δεν υπάρχω.
Δεν υπάρχω. Κι είμ' εδώ.

Πατάω - δες - στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί
Με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή
Και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό
Όλη νύχτα τα πληρώνω, πριν χαράξει σ' τα χρωστώ

Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις.
Δεν υπάρχεις. Κι είσ' εδώ.

Έλα να ζήσουμε ξανά - 21/05/11 21:41-21:44

Το σώμα γίνεται ουρανός
οι ανάσες περιστέρια
κι εγώ που πάντα
πάντα μένω μοναχός
στα δυο σου χέρια ψάχνω το φως.

Τα λόγια γίνονται σκουριά
κι η λέξη που θυμάμαι
είναι που χτες με κράτησες σφιχτά
κι είπες "φοβάμαι"
είν' η καρδιά ζεστή σαν πυρκαγιά
κι εμείς γυρνάμε στην παγωνιά...

Ποτέ
ποτέ δε σ' είχα αληθινά
ποτέ δε γίναμε ένα.
Έλα να κλέψουμε το χρόνο που περνά
έλα να ζήσουμε ξανά
να σβήσουμε το ψέμμα.

Αλλάζει ο κόσμος σκηνικό
και τ' όνειρο ξυπνάει.
Αχ, να προλάβω στ' όνειρό σου
να χαθώ
κι όπου σε πάει να 'μαι κι εγώ.

Το σώμα γίνεται καπνός
το δάκρυ κυπαρίσσι.
Παρ' τη ζωή μου τώρα
τώρα που 'ναι 'δω
προτού μ' αφήσει.
Δώσ' μου το βλέμμα σου το καθαρό
έλα πριν σβήσει
δώσ' μου το φως.

10.000 Watt

Κείνες τις ώρες που μου λείπεις
στις απουσίες της αγάπης
η μοναξιά μου με σταυρώνει
στο παραθύρι, στο μπαλκόνι
για να κοιτάζω πότε θα 'ρθεις.

Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι σε σκέφτομαι
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι περνάς μέσα στην καρδιά μου
και σ' αγαπώ και σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

Κείνες τις ώρες που μου φεύγεις
κλέβεις τον κόσμο από μπροστά μου
και βλέπω μόνο τη μορφή σου
ακούω μόνο τη φωνή σου
και ξεγελώ τη μοναξιά μου.

Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι σε σκέφτομαι
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι περνάς μέσα στην καρδιά μου
και σ' αγαπώ και σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά...

Πάλι μέτρησα τ’ αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
Μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε
Πώς μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
Τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρά μας
Και στων φιλιών τη μουσική
Ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρά μας
Για μια ολόκληρη ζωή
Να είναι η βραδυά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουμε με θαύματα
Σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’ τα χαράματα
Στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
Στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρά μας
Και στων φιλιών τη μουσική
Ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρά μας
Για μια ολόκληρη ζωή
Να είναι η βραδυά δικιά μας...

Άχρωμη σιωπή

Τι κι αν είσαι
μια σκιά που τη στολίζει η βέρα
που γι' αντάλλαγμα στον ήλιο και τη μέρα
σε πάντρεψε με τη βροχή...;

Τι κι αν είσαι
μια φωτιά σ' ωκεανών τα βάθη
που φυλάκισαν της μοίρας σου τα λάθη
σ' αυτήν την άχρωμη σιωπή...;

Είσαι...είσαι...
το χαμόγελο που βλέπει η νύχτα
κι αραιώνει το πυκνό της το σκοτάδι
κι ερωτεύεται τη μέρα, την αφήνει
να μπει μέσα της και να τη διαλύσει
με του έρωτα τ' αντάμωμα να στείλει
την αυγή και στα δικά σου χείλη...

Τι κι αν είσαι
μια υπέροχη μικρή κουκκίδα
που διψάει για κεραυνό και καταιγίδα
για να γεμίσει από ζωή...;

Τι κι αν είσαι
ένα όνειρο που δεν τελειώνει
ζει ανάμεσα στη φλόγα και το χιόνι
για να πεθάνει το πρωί...;

Είσαι...είσαι...
το χαμόγελο που βλέπει η νύχτα
κι αραιώνει το πυκνό της το σκοτάδι
κι ερωτεύεται τη μέρα, την αφήνει
να μπει μέσα της και να τη διαλύσει
με του έρωτα τ' αντάμωμα να στείλει
την αυγή και στα δικά σου χείλη...

Εσύ θα με τρελάνεις ;-)

Έχεις δυο μέρες να φανείς
να μου τηλεφωνήσεις
παντιέρα σήκωσα λευκή
μη γίνεσαι μικρό παιδί
και στείλε μου ειδήσεις

Έχεις δυο μέρες να φανείς
να με ταλαιπωρήσεις
κι έχω γλυκά παραδοθεί
και περιμένω τη στιγμή
που θα ξαναγυρίσεις

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
μ' έχεις στα χέρια σου μα δε με πιάνεις
κι αν μου τηλεφωνήσεις, μη μου το κλείσεις
τώρα είν' εύκολο να μ' αποκτήσεις

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
με τις φιγούρες σου ράκος με κάνεις
εσύ θα μ' αναστήσεις, αν μ' αγαπήσεις
και με τα κόλπα σου θα με κρατήσεις

Έχεις δυο μέρες να φανείς
την πόρτα να χτυπήσεις
κι έχω τα φώτα μου σβηστά
και τα ραδιόφωνα ανοιχτά
μήπως κι ανησυχήσεις

Έχεις δυο νύχτες ξεχαστεί
κι έχω παρανοήσει
δεν ξέρω αν αδιαφορείς
δεν θέλεις να με ξαναδείς
ή μ' έχεις αγαπήσει

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
μ' έχεις στα χέρια σου μα δε με πιάνεις
κι αν μου τηλεφωνήσεις, μη μου το κλείσεις
τώρα είν' εύκολο να μ' αποκτήσεις

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
με τις φιγούρες σου ράκος με κάνεις
κι αν μου τηλεφωνήσεις, μη μου το κλείσεις
τώρα είν' εύκολο να μ' αποκτήσεις

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
μ' έχεις στα χέρια σου μα δε με πιάνεις
κι αν μου τηλεφωνήσεις, μη μου το κλείσεις
τώρα είν' εύκολο να μ' αγαπήσεις

Εσύ θα με τρελάνεις, θα με πεθάνεις
μ' έχεις στα χέρια σου μα δε με πιάνεις...

Σαν καταιγίδα

Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα να 'σαι
που ζευγαρώνει το πρωί
Νεροσταλίδα μετά τη μπόρα να 'σαι
που αντιστέκει στη ροή

Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα ρίξε
τους κεραυνούς σου να γευθώ
Ξερό χορτάρι, βροχή που θέλω να 'σαι
απ' τη δροσιά σου να σωθώ

Πηγή ονείρων το κορμάκι σου
κι εγώ απλός ονειροκρίτης
Το νου απλώνω για ένα γέλιο σου
μα εσύ γλιστράς σα σταλακτίτης

Σαν καταιγίδα
σαν καταιγίδα πνίξε
της ενοχής σου την ηχώ
Με την ορμή σου την πυρκαγιά μου σβήσε
κι εγώ δε θα αντισταθώ

Πηγή ονείρων το κορμάκι σου
κι εγώ απλός ονειροκρίτης
Το νου απλώνω για ένα γέλιο σου
μα εσύ γλιστράς σα σταλακτίτης...