Σαν επιτάφιος γυρίζω
πάλι στην ίδια γειτονιά
Ζεστό το απόγευμα και γκρίζο
και τα φανάρια σαν κεριά
Φόβος και τρόμος των επτά θαλασσών
λόγια βγαλμένα με τιρμπουσόν
Λέξεις που τις τανύζουμε
κι ένα λεξοτανίλ που πήρα
και δεν ξεπλένονται μετά
ούτε στη λίμνη του Πλαστήρα
Εσύ δεν θέλεις να με δεις
όμως το βλέμμα σου σε προλαβαίνει
και μέσα στην καρδιά μου μπαίνει
Καρδία-Καρδίτσα στις 9
γύρω στις 10 ερημιά
Κορνάρουν τώρα το γιατρό
που 'χει διπλοπαρκάρει
το νόμιμο του εαυτό
πλάι στο νέο το φεγγάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου