Το τραγούδι της νύχτας

Εκεί σκορπισμένη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράμματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.

Αίμα στο σώμα μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα - δε βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σα νήπιο μια λέξη σαν "άσ' το".

Εκεί διαλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα.

"Να 'μαι και να 'μαι" φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
"γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη"
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
"να 'μαι και να 'μαι" ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και 'κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
"να 'μαι και να 'μαι" υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.

Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' έναν κάλπικο ψεύτη.

Ξυπνώ μουσκεμένη...


Πάλι αυτή η σκιά με κατασκοπεύει
πάλι αυτή η φωνή πίσω μου γελά
κάτι μού ζητά κι όλο παζαρεύει
μα όσα κι αν δίνω δεν είναι αρκετά

Φωνάζω την αγάπη μου
να 'ρθει να με σκεπάσει
κι αυτή μου λέει αν κοιμηθείς
πρόσεξε, θα με χάσεις

Αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
κι όρθιος να παλέψεις
παιχνίδια με το Διάβολο
τι μου ζητάς, δε μ' αγαπάς
αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
κι όρθιος να αντέξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
τι μου ζητάς, δε μ'αγαπάς
αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο

Ακούω βήματα βαριά μέσα στο σκοτάδι
και στο κρεβάτι τρυπώνω σαν παιδί
ένας κρυφός εχθρός μ' έβαλε σημάδι
κι όλοι μου οι φόβοι στήσανε γιορτή

Φωνάζω την αγάπη μου
την πόρτα να κλειδώσει
κι αυτή μου λέει αν του κρυφτείς
κανείς δε θα σε σώσει...