Ο κηπουρός

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι πουλιά πετούν πάνω απ' τη στάχτη
που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και
μου τραγουδάνε "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"

Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"

Θα 'ρθει, ένα απόγευμα ζεστό
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει...

Θα 'ρθει, μ' ένα ποδήλατο λευκό
θα κοιταχτεί μες στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει...

Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος τα φροντίζει τ' άνθη...

Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη
μού 'παν σε είδαν πάλι απ' έξω να περνάς και
έπειτα είπαν "η αγάπη θα 'ρθει, θα 'ρθει"

Θα 'ρθει, ένα απόγευμα ζεστό
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει...

Θα 'ρθει, μ' ένα ποδήλατο λευκό
θα κοιταχτεί μες στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει...

Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος τα φροντίζει τ' άνθη...

Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει "η αγάπη θα 'ρθει, θα' ρθει"...

Ανατολίτισσα

Θα σου ξεκουμπώνω το πουκάμισο τα βράδια
θα σε ξεκουράζω στα στηθάκια μου με χάδια,
θα’ μαι μια σκλάβα σου τρελά ερωτευμένη,
θα’ σαι ο σουλτάνος μου και θα’ μαι το χαρέμι.

Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
για το χατίρι σου, αγάπη μου, θα γίνω
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
να με φιλάς εσύ κι εγώ…
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
για το χατίρι σου, αγάπη μου, θα γίνω
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
να με φιλάς εσύ κι εγώ…
να σβήνω!

Το πρωί θα φέρνω τον καφέ σου στο κρεββάτι,
και προτού να σηκωθείς ένα μασάζ στην πλάτη,
θα σε ντύνω, θα σου δένω μέχρι τη γραβάτα,
θα σε περιμένω σαν ερωτευμένη γάτα.

Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
για το χατίρι σου, αγάπη μου, θα γίνω
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
να με φιλάς εσύ κι εγώ…
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
για το χατίρι σου, αγάπη μου, θα γίνω
Ανατολίτισσα, Ανατολίτισσα
να με φιλάς εσύ κι εγώ…
να σβήνω!

Τρελή κι αδέσποτη

Νιώθω ποια είσαι όταν λες το σ' αγαπώ
σαν μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και μπαίνει στις καρδιές σαν να 'τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά

Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα 'χω ξεχάσει ποιος να είμαι και πού πάω
κι αν αφορμή 'σαι συ ν' αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος τα πόδια σου πετάω

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά...

Αύγουστος - Όνειρο ΙΙ

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
Κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ' έπνιξε
Φυλάξου για το τέλος, θα μου πεις...

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να σ' το πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
Κουράγιο θα περάσει, θα μου πεις...

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε επάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
Από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες στο βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε επάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...

Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις

Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι.

The postman

Κάποιος μ' έστειλε εδώ κάτω,
κάποιος μου είπε να σε βρω,
να βουλιάξουμε ως τον πάτο
για να βρούμε ουράνο.

Κάποιος μου είπε να σου πω
χίλια χρόνια περιμένω,
το μισό μου μυστικό
είναι μέσα σου κρυμμένο.

Κάποιος μ' έστειλε εδώ
να μου μάθεις το σκοπό.
Κάποιος μ' έστειλε εδώ
να σε σώσω, να σωθώ.

Είν' οι θάλασσες μεγάλες
και το πλοίο μου μικρό.
Κάποια μέρα σαν τις άλλες
θα μ' ακούσεις να χτυπώ.

Ξέρω κάποιος σου 'χει πει
μην ανοίγεις σε κανένα.
Ξέρω πόνεσες πολύ
και φοβάσαι σαν κι εμένα.

Κάποιος μ' έστειλε εδώ
να μου μάθεις το σκοπό.
Κάποιος μ' έστειλε εδώ
να σε σώσω, να σωθώ.

Κάποιος μ' έστειλε εδώ
μ' ένα γράμμα σφραγισμένο,
ταχυδρόμο και φρουρό
στην αγάπη ορκισμένο.

Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος

Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ' ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.

Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.

Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς...

Στη θάλασσα

Χρώματα, άνοιξη, βόλτα στον ήλιο
στη θάλασσα παρέα μ' έναν φίλο
σε γνώρισα, σε γνώρισα...
Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
ζωγράφισες ένα αεροπλάνο και
γέλασες, γέλασες...

Δεν θυμάμαι αν σ' το είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δεν θυμάμαι αν σ' το είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι

Βούτηξα με μια κιθάρα
στο διάστημα τα πρώτα τσιγάρα
με φίλησες, με φίλησες...
Καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
αντίδοτα στην ερημιά μας
αστρόπλοια, αστρόπλοια...

Δεν θυμάμαι αν σ' το είχα πει
μα σ' αγαπούσα
πίσω απ' το φεγγάρι είχα κρυφτεί
και σε κοιτούσα
Δεν θυμάμαι αν σ' το είχα πει
μα κάθε βράδυ
τ' άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
μ' ένα σου χάδι

Μ' ένα σου χάδι...
Στη θάλασσα...

Το τραγούδι της νύχτας

Εκεί σκορπισμένη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράμματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.

Αίμα στο σώμα μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα - δε βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σα νήπιο μια λέξη σαν "άσ' το".

Εκεί διαλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα.

"Να 'μαι και να 'μαι" φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
"γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη"
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
"να 'μαι και να 'μαι" ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και 'κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
"να 'μαι και να 'μαι" υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.

Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' έναν κάλπικο ψεύτη.

Ξυπνώ μουσκεμένη...


Πάλι αυτή η σκιά με κατασκοπεύει
πάλι αυτή η φωνή πίσω μου γελά
κάτι μού ζητά κι όλο παζαρεύει
μα όσα κι αν δίνω δεν είναι αρκετά

Φωνάζω την αγάπη μου
να 'ρθει να με σκεπάσει
κι αυτή μου λέει αν κοιμηθείς
πρόσεξε, θα με χάσεις

Αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
κι όρθιος να παλέψεις
παιχνίδια με το Διάβολο
τι μου ζητάς, δε μ' αγαπάς
αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
κι όρθιος να αντέξεις
παιχνίδια με το Διάβολο
τι μου ζητάς, δε μ'αγαπάς
αν φοβηθείς να παίξεις
παιχνίδια με το Διάβολο

Ακούω βήματα βαριά μέσα στο σκοτάδι
και στο κρεβάτι τρυπώνω σαν παιδί
ένας κρυφός εχθρός μ' έβαλε σημάδι
κι όλοι μου οι φόβοι στήσανε γιορτή

Φωνάζω την αγάπη μου
την πόρτα να κλειδώσει
κι αυτή μου λέει αν του κρυφτείς
κανείς δε θα σε σώσει...

Μη μου στεναχωριέσαι, Μάνα, δεν μου αξίζει

πάσχα στο χωριό συγκέντρωση μετοίκων τα νέα απ' την αθήνα στα όνειρα μου σφήνα πόζα και λουστρίνι ο νάκος φιγουρίνι πείνα μου μοιραία ζήλεια μου ρομφαία μπήκα σ' ένα τραίνο πίσω δεν κοιτούσα μέσα μου πετούσα ψήλωσα δυο πόντους ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη κι από βράδυ σε πρωί μού τελειώνει η ντροπή ζήνωνος εδώ οι χωριανοί μου δε βοηθάνε άλλον σκούριασαν τα χέρια βρήκα άλλους τρόπους είπα να χαθώ το τέλος μου να βάλω λίγο ακόμα επάνω τρέλα μου σε φτάνω

στις εφημερίδες, Μάνα, αν με είδες
μη μου στεναχωριέσαι, Μάνα, δεν μου αξίζει

Dream of you

I've been here all the time
As far as I know doing right
I've always waited for the moment
that you would come through my door
But this brought loneliness so far
I lay my hand onto my heart
Is this the life I want to live?
Is this the dream I had of you?

But this brought loneliness so far
I lay my hand onto my heart
Is this the life I want to live?
Is this the dream I had of you...
the dream I had of you?

Now I'm standing here alone
I'm waiting on my own
For something that will fill the emptiness inside
The moment that you're mine
But this is loneliness, I know
I lay my hand onto my soul
Is this what life has got to give?
Is this the dream I had of you...
the dream I had of you?

But this is loneliness, I know
I lay my hand onto my soul
Is this what life has got to give?
Is this the dream,
the dream I had of you???